Ekspertyzy techniczne uszkodzonych elementów kotłów i turbin zmierzające do określenia przyczyn powstania ich uszkodzeń wymagają zasobu wiedzy z różnych dziedzin techniki (mechanika, metaloznawstwo, spawalnictwo, chemia energetyczna, korozja itp.) oraz doświadczenia w zakresie funkcjonowania urządzeń energetycznych. W większości przypadków „solidne rzemiosło inżynierskie" jest wystarczające do przeprowadzenia ekspertyzy i określenia przyczyn powstania uszkodzeń w sposób wyczerpujący i w miarę jednoznaczny.

Transformator jest statycznym urządzeniem elektromagnetycznym przeznaczonym do zmiany z jednego poziomu napięcia i prądu w drugi układ o innym poziomie napięcia i prądu, lecz o tej samej częstotliwości. Ze względu na dwa podstawowe rozwiązania konstrukcyjne transformatory energetyczne można podzielić na:

Wstęp

Od kilku lat trwa dyskusja na temat interpretacji wymogów przedstawianych przez dostawców urządzeń kotłowych, turbin i projektantów, dotyczących jakości wody dodatkowej zdemineralizowanej kierowanej do obiegu wodno-parowego, a także na temat lokalizacji punktów pomiarowych, w których jakość powinna być mierzona.

Uszkodzenia powierzchni ogrzewalnych kotłów energetycznych są zjawiskiem typowym, ponieważ elementy te zawsze należały do jednych z najbardziej awaryjnych w kotłach. Jednym z częściej występujących mechanizmów rozszczelnienia rur jest zjawisko przegrzania materiału spowodowane ekspozycją materiału rury na warunki pracy (temperaturę) wyższe, niż materiał może przenieść. Przyczyny przegrzania mogą być różnorodne.

Konsekwencją złej pracy urządzeń gospodarki wodno-ściekowej stosowanych w energetyce są pojawiające się w urządzeniach zaliczanych do podstawowych osady eksploatacyjne i korozja, co zwykle prowadzi do wzrostu kosztów eksploatacji, a nawet do zniszczenia elementów urządzeń podstawowych. Nie bez znaczenia również są często występujące przy złej pracy instalacji do przygotowania wody czy też oczyszczania ścieków duże opłaty ponoszone ze względu na wielkość ładunków zanieczyszczeń zrzucanych do środowiska.

Wszędzie tam, gdzie prowadzona jest działalność handlowa, usługowa bądź produkcyjna istnieje problem odpadów. System zarządzania gospodarką odpadami w XX wieku nie wykształcił mechanizmów skłaniających do racjonalnego wykorzystywania surowców wtórnych i odpadów. XXI wiek przynosi rewolucyjne zmiany w zarządzaniu gospodarką odpadami. Od 2001 roku sukcesywnie wprowadzane są kluczowe zmiany w przepisach prawnych dotyczących ochrony środowiska, w tym gospodarowania odpadami. Związane są one z koniecznością dostosowania polskiego prawa do przepisów obowiązujących w Unii Europejskiej.

Jednym z głównych czynników wpływających na bezpieczną pracę energetycznych urządzeń ciśnieniowych stosowanych w szeroko pojętej energetyce jest zdolność materiału, z którego zostały wykonane, do przenoszenia zadanych obciążeń pochodzących od czynnika roboczego, jakim jest para podczas pracy w wysokiej temperaturze. Zdolność ta jest określana mianem żarowytrzymałości.

Budowane w latach 70. i 80. ubiegłego wieku bloki energetyczne wciąż stanowią podstawę krajowego systemu elektroenergetycznego. Opóźnienia i zawieszenia w realizacji dużych inwestycji energetycznych prawdopodobnie wymuszą eksploatację istniejących bloków przez kolejne 15 lat, co oznacza, że większość bloków 200 MW będzie musiała podołać czasom eksploatacji przewyższającym 350 tysięcy godzin.

Tło akustyczne to najprościej mówiąc hałas, jaki wystąpi w określonym miejscu pomiaru po wyłączeniu badanego źródła hałasu. Pojęcie hałasu tła i związane z nim metodyki pomiarowe dotyczą wszystkich rodzajów pomiarów hałasu: w środowisku, w pomieszczeniach do stałego lub czasowego przebywania ludzi, dla poszczególnych urządzeń, czy nawet – choć w ograniczonym stopniu – dla stanowisk pracy.

W niniejszym artykule skoncentrowano się na problemach związanych z wyznaczaniem poziomu tła akustycznego i jego wpływu na możliwość oceny wyników wykonywanych pomiarów gwarancyjnych lub odbiorowych hałasu emitowanego do środowiska.

Prawo zamówień publicznych [1] (zwane dalej ustawą) na wzór uregulowań zawartych w dyrektywach unijnych określa krąg podmiotów zobowiązanych do jej stosowania. Wśród nich są podmioty działające w tzw. sektorach. Art. 132 ust. 1 pkt 3 ustawy zalicza do działalności sektorowej: „tworzenia sieci przeznaczonych do świadczenia publicznych usług związanych z produkcją, przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, gazu lub ciepła lub dostarczania energii elektrycznej, gazu albo ciepła do takich sieci lub kierowania takimi sieciami". Zakres działalności w sektorze energetycznym można odnieść więc do poszczególnych przedmiotów działalności wykonywanej przez przedsiębiorstwa energetyczne [2].